Cuba Libre deel 2 - Cuba es Nuestra
Blijf op de hoogte en volg Nicole
27 Juli 2017 | Cuba, Havana
Hier deel twee van onze avonturen op het Cubaans grondgebied!
Havana hebben wij verlaten per bus. De Viazulbus. Hier stap je niet zo 1 2 3 in. Wij hadden thuis de buskaartjes al gekocht, want we hadden geen zin in gedoe. Per dag rijdt er per rit maar 1 bus, heel soms 2 bussen. Zijn deze bussen vol, dan heb je pech. Stel dat je een kaartje wilt kopen, dan komt je naam op een lijst en wie als eerst komt, die heeft het meeste kans op een kaartje. Stel er zijn 10 plekken niet gereserveerd/al betaald, dan mogen de eerste tien van de lijst mee. Stel dat er maar 2 of 3 plekken niet verkocht zijn, dan mogen alleen de nummer 1, 2 en 3 mee. Dit laatste komt zeer regelmatig voor. Wij hebben dan ook een aantal keer gezien dat mensen om half acht bij het busstation waren en niet meekonden. Die mensen moesten dan een extra nacht blijven en het de volgende dag weer proberen.
Zelfs als je al een kaartje hebt, kun je nog niet meteen de bus in. Nee, dan wordt van jou verwacht dat je eerst gaat inchecken. Hier typt iemand jouw gegevens over in de computer (terwijl ik via internet kaartjes gekocht heb..) en dan worden er twee kaartjes pp uitgeprint via een ouderwetse kruising van een typemachine en een printer. De kaartjes worden dan met behulp van een liniaal in tweeën gescheurd. Één van de kaartjes krijg jij en de andere houden zij. Hierna is het altijd een verrassing hoe het gaat met de bagage. Soms krijgen we bij de bus een claimtag, soms moesten we de Backpacks gewoon in de bus stoppen, soms moesten we weer naar een kamertje en 1 peso betalen voor een Claimtag. Altijd een verrassing.
De volgende verrassing is hoe laat je de bus in mag en of het heel koud is of niet. Daarnaast is de route ook vaak een verrassing. Naar ons idee maken de buschauffeurs regelmatig ommetjes om mensen op te pikken en wat boodschappen op te halen. Ook gaan er regelmatig 1 of 2 mensen mee zonder zitplaats en die worden dan ergens in de middle of nowhere afgezet. Soms worden ze 'geruild' voor een flinke fles melk of een tasje met 1 of ander.
In Trinidad waren we 1.5u later dan gepland. Dit kwam omdat we ineens een uur moesten lunchen en er diverse mensen opgepikt en ergens afgezet werden. Al met al goed aangekomen en snel naar de Casa gegaan. In onze gereserveerde Casa was geen plek, dit was van te voren al bekend, en de eigenaar had voor ons al een nieuwe Casa geregeld. Dit was meer een bedrijf dan een gezellig b&b. Maar we hadden een kamer met airco en mochten dus absoluut niet klagen. Hierna zijn we wat gaan eten bij Giroud. Dit was een gezellig tentje en hier hebben wij heel spannend pizza op (rustig voor de maag). Verder daar lekker gezeten, terwijl de black-outs je om de oren vlogen. Telkens was er weer stroom en toen weer niet en toen weer wel en toen weer niet. Op een gegeven moment hadden ze zelfs de kaarsen erbij gepakt. Dus een romantisch diner voor twee bij kaarslicht.. in de bloedhitte, want de ventilatoren deden het natuurlijk ook niet meer!
Al met al een prima eerste avondje en na wat winkeltjes op naar bed!
De tweede dag begon met een karig ontbijt, want wij wilden geen gebakken ei.. dus was er oud brood en fruit. Dit viel een beetje tegen na alle uitgebreide ontbijtjes die we hadden gehad afgelopen dagen.
Na deze relatief snelle maaltijd gingen wij met een taxi naar het strand. Van te voren een prijs onderhandeld en daar gingen we in een leuke rode oldtimer. Onderweg nog scheepswrakken en wilde flamingo's gezien, dus een geinig ritje.
De prijs naar het strand kostte 8 CUC. Wij hadden 10 en 20 CUC bij ons, dus geen grote bedragen of iets dergelijks. Toen wij aankwamen stuitten we weer op het eeuwige probleem.. de chauffeur had weer eens geen wisselgeld.
Stel dat ik taxichauffeur zou zijn en ik zou weten dat mensen bij mij contant betalen, dan zou ik zorgen dat ik genoeg wisselgeld had. Ik weet niet of het constant een truc is om je meer te laten betalen, omdat je het bedrag dan afrondt (wat deze Hollander natuurlijk niet doet). Het enige wat ik weet, is dat het een tijdrovend irritatiefactortje is.
Uiteindelijk lagen we dan relaxed op Playa Ancon onder een parasol van palmbladeren. Helaas was de zee niet zo mooi en fris als in Varadero, maar alsnog flink wat beter dan Rockanje tweede slag. Na een half dagje weer teruggegaan naar de stad en het centrum vol keienstraatjes en pastelkleurige huizen gaan ontdekken. Hier waren vooral veel souvenierwinkeltjes en kunstmarktjes, dus we hebben ons niet verveeld.
Op een gegeven moment zijn we gaan drinken en eten bij een Taverne genaamd Botija. Toen wij hier aan kwamen, zaten er ook een jongen en meisje uit onze Casa. Na het eten vergat dit meisje haar tas. Wij zaten natuurlijk in dezelfde Casa, dus hebben de tas bewaard tot ze terug kwamen. Alleen kwamen ze niet terug. Op een gegeven moment waren wij wel klaar daar, dus toen hebben we de tas maar meegenomen naar de Casa. Wel even tegen een stel Belgen gezegd dat wij de tas hadden meegenomen voor het geval ze toch terugkwamen. Ondertussen hadden wij de tas bij hun kamer deur neergezet en een half uurtje was die opgehaald.
Missie volbracht! Wij konden weer op pad. Op zoek naar wat leuks voor aan de muur. Toen wij naar het laatste winkeltje wilden gaan, kwamen wij ineens de jongen van het stel tegen. Die was dolblij met de tas en we zijn gezellig met z'n vieren een cocktail gaan drinken. De meeste tentjes waren vol en uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij Canchánchara. Hier wilde ik een piña colada drinken, maar dat was op. Zoals in elk gemiddeld Cubaans restaurant is er minimaal 1 ding dat je wilt sowieso op. Soms hebben ze geen cola, soms geen kip, soms geen varkensvlees, soms geen ananas, soms geen kaas. Oftewel altijd een verrassing wat er is. Nadat wij een aantal winkels hebben gezien, vinden wij dit ook niet heel raar. In de winkels is namelijk weinig te krijgen, maar hebben ze er wel 5 rekken vol van (van boven tot beneden). Bijvoorbeeld een hele kant met 1 soort en 1 formaat mayonaise. De rekken aan de andere kant staan weer vol 1 soort papieren servetten. Dus wat er is en wat er niet is, is altijd een verrassing. Deze keer was het een zeer prettige verrassing, namelijk een heerlijke Mojito als gevolg. Ik hou zelf niet echt van alcohol, maar ik dacht.. ach doe eens gek! Met als gevolg een heerlijk zoete Mojito! Dus dat was weer een meevaller. De rest van de avond hebben we gezellig gepraat (ze bleken uit Den Haag te komen) en gelachen om de liveband en de hitte in het zaakje. Al met al een prima afsluiting van Trinidad!
De volgende ochtend was het weer ontzettend chaotisch bij het busstation en hebben we ons verbaasd over het systeem. Ook moesten we nog extra betalen aan de maffiabaas van de kofferlabels. Ik durfde het niet aan om niet 1 CUC extra te betalen, want om geen backpacks te hebben, omdat deze 'per ongeluk' vergeten zijn, dat is ook geen succes.
Na vele stopplekken op de gekste plekken zijn wij precies op tijd aangekomen in Santa Clara. Hier werden we opgehaald met een brommertaxi, ook weer een hele ervaring.
Onze Casa in Santa Clara was erg mooi. Behoorlijk groot, perfect onderhouden en gerund door twee mensen van in de zestig. Ontzettend lieve mensen. Deze mensen deden werkelijk alles om het ons naar onze zin te maken.
Voor onze eerste middag hadden wij maar 1 plan. We wilden naar het mausoleum van Che Guevara. Natuurlijk hadden wij van te voren goed bekeken hoe we moesten lopen, want in deze warmte wil je natuurlijk niet verkeerd lopen. Onverwachts kwamen wij bij een mooi kerkje uit. Toen gingen we toch maar kijken of we wel goed liepen. Het bleek dat op onze kaart alleen de oude straatnamen vermeld stonden, dus het was nog een gepuzzel. Uiteindelijk bleek dat wij totaal aan de andere kant van de stad waren en wij nog minimaal twee kilometer terug moesten lopen. Twee kilometer valt best mee.. tenminste: op een grijze Nederlandse zomerdag met een graadje of negentien. Wanneer het meer dan dertig graden is, is het toch een tandje pittiger.
Maar goed, we kwamen aan het bij het monument. Wij konden stiekem niet wachten om het museum en het mausoleum in te gaan, want we waren behoorlijk oververhit. Helaas mochten we er niet in, omdat we fotocamera's bij ons hadden. Deze moesten in de garderobe een stuk verder op. Dus jut en jul er naar toe. Gelukkig was er ook een kraampje om drinken te kopen. Helaas hadden ze ook hier geen wisselgeld (een briefje van 5 CUC is natuurlijk onoverkomelijk als je een winkeltje hebt), dus kon ik na lang gehakketak 1 klein flesje water kopen. Vervolgens zouden we ook weer voor de verplichte garderobe moeten betalen, met wederom een wisselgeldprobleem. Dus wij zijn er weer vandoor gegaan. Weer terug door de bloedhitte.
Gelukkig gingen wij eten bij de mensen van onze Casa. De lieve mevrouw van de Casa had namelijk kreeft voor ons bereid en een aantal bijgerechten. Als toetje kregen we zelfs ijs met hagelslag! Heerlijk! Dit was dus een heerlijke afsluiting van de dag.
De volgende dag gingen wij vooral de stad bezichtigen. We begonnen bij een monument waarbij herdacht wordt hoe Che Guevara een gepanserde trein heeft laten ontsporen, waardoor de opmars van het staatsleger belemmerd werd. Bij dit monument staan 4 originele wagons en zelfs de bulldozer die gebruikt werd. Interessant? Ja! Gratis? Nee! Halverwege het terrein staat namelijk een verscholen kraampje waar je toegang moet betalen. Deze mensen hebben het ontzettend druk, omdat iedereen dit kraampje over het hoofd ziet. Heel de tijd hoor je dus mensen "Hola?!" roepen.
Hierna zijn we naar het museum café over de revolutie gegaan. Dit is denk het kleinste café van Cuba, het was een soort huiskamertje vol met slechte foto's. Wel wist degene van het minimuseum veel te vertellen over de foto's, dus dat was wel grappig. Na een wandeling rond de stad hebben we besloten om toch maar terug te gaan naar het mausoleum. Deze keer zonder spullen (dus geen garderobe mogelijkheden) en deze keer zonder verkeerd te lopen. Al met al was het een aardig museum en het mausoleum was ook de tweede wandeling de moeite waard.
Ook deze avond hadden wij een goed diner. Deze keer konden we smullen van garnalen en hadden we ook weer ijs met hagelslag toe. We hebben de man van de Casa geleerd dat je hagelslag ook op brood kunt eten. Hij zei dat hij dit ging proberen, maar of hij het ook echt aandurft, dat is nog maar de vraag.
De volgende dag weer op pad met de Verrassende Viazul. Onderweg hebben we weer veel van Cuba gezien. Ook is er dan veel te zien van het communisme qua verheerlijking van Fidel en de idealen van de revolutie. Dit kom je om de haverklap tegen op muren en in de vorm van grote billboards. Heel interessant. Dat maakt de busrit een stuk aangenamer. Deze keer vertrokken we een uur later, maar kwamen we na dubieuze stoppen toch nog op tijd aan. We werden heel verrassend opgehaald, dus dat was luxe. Aangekomen bij de b&b hebben we een beetje gerelaxt en heb ik heerlijk op een luchtbed met een boekje de dag doorgebracht. Na een prima laatste avondmaal en een uitgebreid ontbijt was het tijd om Cuba te verlaten. Natuurlijk niet zonder een laatste rariteit. Na de handbagage controle moesten we met onze canvas naar een mini balie achter een paal. Het certificaat dat we hadden was gelukkig voldoende, zodat het niet helemaal uitgerold hoefde te worden. Wel moesten we nog een kunst tax betalen van 3 CUC.
Hierna was het tijd om Cuba te gaan verlaten en een uurtje te gaan vliegen naar Miami.
Hasta luego!
Steven & Nicole
-
27 Juli 2017 - 09:16
Jan:
Is bijna een boek, je verslag. Pff, je hebt uren nodig om het te lezen. Wel de moeite waard. Ben trouwens wel benieuwd naar die slechte foto's in het museumcafé van de revolutie.
-
27 Juli 2017 - 11:00
Evert:
Hay ex-Cubanen,
Haha. Wel lachen dat gepingel, aftroggelen, géén wisselgeld enzovoorts - de sores van de wereldreiziger. Mooi dat jullie Rots- & Water deskundigen zijn: Nee. Dit wil ik niet!!
Zonder gekheid: Jullie zien veel, ga zo door en thanx voor het meebeleven van jullie avonturen.
Hooiii,
Evert
-
27 Juli 2017 - 11:06
Paps:
Weer heel veel gezien en meegemaakt hoor kids .vind het wel knap hoor om het allemaal zo te vertellen heel verhaal .nu in miami met zon zee water luxe ect geniet weer met volle teugen hoor .en is steven al een beetje bruin.
Xxx van hier -
27 Juli 2017 - 11:28
Anneke:
Jaaaa, super juist, leest als boek.
Fijn, want ik heb dr. Sleep bijna uit.
Gelukkig lijkt het erop dat de darm problemen over zijn.
Ik kijk wederom uit naar jullie volgende avonturen.
Buen viaje, have fun & take care.
Anneke -
27 Juli 2017 - 22:53
Lia Van Rijn:
Hallo Nicole en Steven,
Nou Cuba was een hele belevenis zo te lezen.
Gelukkig geen enge dingen beleefd, alleen dat dubieuze gedoe in die bussen lijkt mij niet fijn.
Ik ben benieuwd wat voor kunst jullie gekocht hebben.
Geniet van Florida.
Groetjes van ons uit Cothen.XXX -
29 Juli 2017 - 02:33
Stefan:
Wow, dit is pas een verslag, dat willen we haha.
Wel slim van die taxi hoor, alleen hij was niet op jullie berekend haha
Zelfs een Mojito op? Moet niet nog gekker worden hoor.
Fijne vakantie, steef -
29 Juli 2017 - 07:09
Riet:
Heerlijk, zo'n uitgebreid reisverslag. Ik heb de beelden op mijn netvlies en hoef er niet naar toe! Wat een avonturen en belevenissen weer. Op naar de volgende....... genieten en heb het fijn jullie beiden. Groetjes xx -
01 Augustus 2017 - 19:16
Mama:
Hallo jongelui!
Wat maken jullie toch weer veel mee zeg
Super om dit allemaal te lezen,ik heb de reis door een stuk van Cuba echt mee gemaakt hoor.
En goed dat jullie hebben niet laten afzetten !!
×× mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley