Magisch Machu Prachtig Picchu

Hola!

En we zijn weer terug in Cuzco! De afgelopen dagen hebben we veel ondernomen en heel veel mooie dingen gezien. Ik zal voor jullie bij het begin beginnen.

Wij hadden dit stukje van onze reis uitbesteed aan Riksja Travel. Zij hadden het weer uitbesteed aan CAT hier in Peru. CAT heeft het weer uitbesteed aan Lorenzo’s Expeditions. Je raadt het al.. dat werd rommelig. Uiteindelijk hadden wij om 18.40u een briefing en om 19.30u assistence. Wat we hiervan moesten verwachten, wisten wij ook niet. Maar goed. Rond kwart voor 7 kwam Wilbert van Lorenzo Expeditions en die heeft ons verteld wat wij op het programma hadden staan. Wij moesten naar een kerk lopen en daar werden we opgehaald. Onze straat is namelijk te nauw en er kan ook niet gekeerd worden. Inmiddels wisten wij dus alles en wij waren dan ook erg benieuwd naar de assistence. Rond half 8 kwam er een vrouwtje aan en was binnen 7 minuten weer weg. Zij dacht dat wij vandaag aan waren gekomen en wilde ons tips ed gegeven, maar wij waren er al een aantal dagen en zelf op pad gegaan. Ook over de Tour wisten wij alles al door de gids van 50min daarvoor, dus ze droop een beetje af.
Wij gingen snel nog wat eten en vroeg naar bed.

De volgende dag stonden wij om 5.20u bij de kerk van San Blas. Hier werden we opgehaald en na een andere pick-up naar een gebouw gebracht. Hier gingen wij onze helm, handschoenen en jas passen voor het mountainbiken. Vervolgens anderhalf uur rijden om te ontbijten in de vrieskou. Hier hebben we ook voor het eerst gesproken met onze groepsgenote: Renata, 32 jaar, architect uit Brazilië. Een gezellige meid.
Daarna gingen we weer 1.5u rijden naar de Malaga pass (4.316m boven zeeniveau). Hier kregen we nog een harnas, knie en scheenbeschermers aan en gingen we de fiets op en de berg af.
Mountainbiken is iets anders hier dan hoe wij het kennen. We gingen namelijk gewoon op de weg fietsen. Het eerste uur vond ik er geen klap aan. Het was ijskoud en verder alleen maar mist. Na een uurtje kwamen we lager en was er ook meer te zien. Ook moesten we over de door watervallen overstroomde weggetjes fietsen, dat was dan weer best grappig. Na zo’n 55km gefietst te hebben, waren we bij ons eindpunt en gingen we naar ons hostal (een soort mini hotel bij lokale mensen). Hier hebben we een super lekkere 4 gangen lunch gekregen. Vooraf een tequeño met ham & kaas (een soort bladerdeeghapje), daarna quinoa soep (heel smaakvol), vervolgens lomo saltado (kip met gebakken aardappeltjes, ui & tomaat. Na kregen we banaan met Peruviaanse chocoladesaus. Oftewel een hemelse lunch. Niets basic was er te vinden. Na de lunch was het tijd om te raften, maar dit zijn we niet gaan doen. Wij hebben lekker een middagje gerelaxt. Later hoorde ik van Renata dat het water heel koud was, dus was ik helemaal blij dat ik niet gegaan was.
De dag werd afgesloten met een goed diner: zelfgemaakte nachos met verse guacamole. Vervolgens een aardappelsoep. Daarna Beef Chimchurri. Tenslotte koffie of thee na. Yummy in my tummy!
Vroeg naar bed, want de volgende dag vroeg uit de veren.

Stipt om 6.30 zaten we aan het ontbijt (de douche was koud, dus die maar overgeslagen). Het ontbijt was meesterlijk: een omelet, een fruitsalade met fruitsaus/compote én een pannenkoek gevuld met banaan en overgoten met chocoladesaus. Voeg daar een kopje thee aan toe en je kunt je enigszins voorstellen hoe vrolijk ik die ochtend was.

Al dit lekkere eten kreeg natuurlijk een staartje.. Die dag hadden we een wandeling van 8u op het programma staan. Wandelen van Santa Maria naar Santa Teresa. De eerste 2.5u moesten we flink klimmen. Dit is geen rechte weg, maar waren smalle, steile, zanderige bergpaadjes. Binnen 10 minuten was ik al buiten adem. Gelukkig speelde onze gids hier goed op in door veel pauzes in te lassen om dingen te vertellen over de planten, fruit, cultuur etc.
Op een gegeven moment is het verstand op nul en gaan. Gewoon genieten van de mooie omgeving. Na een tijdje hebben we ook een flink stuk Inca trail gelopen (de Inca trail is gewoon een weg gemaakt door de Inca’s, hier zijn er honderden van). Wel was dit op ... hoogte, zonder reling, dus dat maakte het extra uitdagend.
Tussendoor hadden we een heerlijke lunch in Quellomayo (wederom nachos, cornsoep, kip met ananas en rijst & fruitsalade). Na een siësta in een hangmat gingen we weer op pad. Het was alles behalve saai: bergpaadjes, kapotte wankele bruggetjes, watervallen, rotspaden. Dus echt klimmen en klauteren. Als klap op de vuurpijl moesten we naar de overkant van de rivier met een kabelbaan (een klein bakje waar 2 personen op zitten aan een kabel). De brug was namelijk weggespoeld met een overstroming. Hierna gingen we door een verlaten treintunnel. Aan het einde van de tunnel was er licht: de hotsprings in Cocalmayo. Heerlijke warmwaterbaden. Dit was dus ook genieten.

Hier werd onze groep uitgebreid. Jeff (V.S.) & Anne (Frankrijk) werden aan onze groep toegevoegd, dus dat was gezellig. We begonnen met een welkomstdiner bij Flaudios Grill. Wederom nachos vooraf, daarna een soepje, vervolgens een vleeswrap gevuld met paprika & ui en aardappelgratin. De afsluiting was een chocolade taartje.
Na deze heftige dag wilden we natuurlijk graag slapen. Dit verliep niet zo soepel - eerst 2 kakkerlakken ontdekt - toen bleek er een keihard feest aan de gang te zijn - daarna gegil en muziek op de gang. Al met al niet zo uitgerust.

Gelukkig was het ontbijt de volgende dag weer goed: ei, pannenkoeken & fruitsalade. Hierna gingen we ziplinen. Met wederom een soort harnas aan gingen we van de ene kant van de vallei naar de andere kant. Dit deden we 3x en toen moesten we een wiebelbrug over. Je zit vast aan een draad, maar toch is zo’n 90m lange wiebelbrug best heftig (zeker als je een brugspringer achter je hebt.. Steven..), maar aangekomen zonder te vallen! Daarna nog een zipline en toen gingen we rotsklimmen, een overhangende rots van ongeveer 20m hoog. Erg leuk! Tenslotte nog een afsluitende zipline van 950m.

Hierna was de pret voorbij.. aan de wandel. We wandelden op/naast de treinrails. Overal stonden borden dat dit niet mocht, maar iedereen deed het. Ik dacht zelf dat er geen treinen zouden rijden, misschien 1 per week ofzo. Dit bleek onjuist.. wij kwamen al 3 treinen tegen. Dus dan ga je een halve meter bij de rails vandaan staan (verder kan niet, want daar is een afgrond of jungle) en dan laat je trein voorbijgaan. Heel veilig allemaal.
Na onze lunch (wederom heerlijk, stoofappeltjes na) moesten wij nog ongeveer 11km lopen. Het terrein was dusdanig dat we ongeveer 4km per uur liepen. Dan duurt het lang. Daarnaast hadden we nog 8u wandelen in onze benen zitten, dus het was zwaar.
Uiteindelijk kwamen we bij de brug voor de trappen naar Machu Picchu en moesten wij nog 2.5km lopen naar ons hostal. Dit bleek 2.5km omhoog te zijn. Killing!! Hel! Het resultaat: ik was er goed klaar mee.
Gelukkig hadden we nog 3 uur tot ons laatste avondmaal. Die tijd hebben we gerelaxt en het stadje een beetje verkend. Daar hebben we een Frans bakkertje gevonden en ontbijt gekocht voor de volgende dag.

Het laatste avondmaal. Het restaurant Chullpi was aardig fancy (ik zat daar in m’n Adidas trui, een dag niet gedoucht, oud zweet en met vuile bergschoenen) en het eten was super! Het begon al goed: lauwwarme Franse broodjes met Andes munt boter. Het voorgerecht was crispy forel met zwarte zoete aardappel en passievruchthoning. Heerlijk! Daarna 8u lang gegaarde gekonfijt varkensvlees met rode zoete aardappelpuree. Terwijl ik dit schrijf krijg ik er weer trek in (het is hier nu 9u ‘s ochtends..). Het nagerecht stelde niet teleur. Chocoladekruimels, met daarop heerlijk romig ijs en daarnaast twee balletjes waar een warme chocolade soufflé in zat. *de hemel op aarde*. Daarna nog verjaardagscake omdat we een jarige in de groep hadden.

Maar.. geen gefeest, want we moesten de ‘volgende dag’ om 3.15u opstaan. Om 4u begon ons avontuur dan daadwerkelijk naar Machu Picchu. Eerst hebben we 2km gewandeld in de regen naar de brug. Deze brug gaat om 5.00u open. Zodra deze brug open ging en wij ons paspoort hadden laten zien, konden we beginnen: meer dan 1950 treden om op 2430m te komen. Stel je deze stenen trappen met ongelijke treden voor.. om 5u ‘s nachts.. in het pikkedonker.. met nog honderden anderen.. terwijl de lucht steeds ijler wordt en dus minder zuurstof bevat. Het is best een workout kan ik je vertellen. Uiteindelijk hebben wij er 50 minuten over gedaan. Toen we boven kwamen waren onze gids en Renata al boven, dus konden we mooi aansluiten in de rij. Machu Picchu zelf gaat namelijk pas om 6u open.

En toen.. ta da ta da.. konden we naar binnen en zagen we ons eind doel! De ‘verloren’ Inca stad. Terug gevonden door Hiram Bingham in 1911, terwijl hij eigenlijk op zoek was naar een andere Inca-stad. Aan het begin was het mistig, maar toen het opklaarde was de stad super goed te zien. Ongelofelijk hoe mooi deze stad bewaard is gebleven. Je waant je echt even rond 1500. Van de gids hebben we nog 1.5u uitleg gekregen en toen gingen we zelf op pad. Wij zijn eerst naar de Sungate gegaan. Dit was een wandeling van 45 minuten berg op. Best heftig na dagen wandelen en de ochtendgymnastiek. Wel was het een leuke route. Eenmaal aangekomen bij de Sungate was het ontzettend mistig, geen sun te zien. Dus gingen we weer terug (45 minuten).
Daarna gingen we naar de Inca-brug. Daarvan dachten wij dat het maar 10 minuten lopen was, maar dat was tot de controlepost. De rest van de tocht was langs afgronden, dus wel geinig.
De Inca-brug was interessant om te zien. Vooral het veiligheidsmechanisme onder en naast de brug, zodat je niet vast kwam te zitten.
Tenslotte was het tijd om het laatste ‘rondje’ Machu Picchu te doen. Machu Picchu betekent trouwens oude berg, even ter informatie ;-)

Uiteindelijk kwamen we bij de uitgang en hebben we nog een heuse Machu Picchu stempel in ons paspoort gezet om daarna met de bus naar beneden te gaan. Toen was het wachten op de trein. De tijd zijn wij winkelend, etend en drinkend doorgekomen.

De treinrit was bijzonder. We gingen met PeruRail. Wij hadden de Expedition trein en de Adventure coupé. Het was een verhaal apart. We moesten boarden voor de trein en wij moesten bij de mevrouw met letter G gaan staan en haar volgen. Bij de trein tekende ze ons handmatig af op een lijst. De binnenkant van onze trein was helemaal in expeditiestijl. Ik voelde me alsof we in 1911 waren en wij net Machu Picchu ontdekt hadden. In de trein werden we goed verzorgd: 2x wat te drinken, Inca nootjes en een klein kaneelbroodje. Dat mocht ook wel, want we hadden 99km om af te leggen met de trein. Dat is zo voorbij zou je zeggen.. Nee hoor, deze boemeltrein heeft er 3.30u over gedaan. Tussendoor moesten we een aantal keer stoppen om een andere trein te laten passeren. De trein is zelfs nog verkeerd gereden. We moesten achteruit rijden om op een ander spoor te komen. Een bijzondere ervaring.
Bij het treinstation in Cusco hadden we vliegensvlug een taxi en konden we snel naar ons heerlijke hotel.

Dit was ons ter land, ter zee en in de luchtavontuur van Machu Picchu.

Ciao!

Steven & Nicole