Twee halve zolen op regenachtig Hawai‘i

Aloha!

Na een aantal weken werken was het dan eindelijk zo ver. We gingen naar Hawai‘i! Om 11.15u vertrokken we vanuit Schiphol. Helaas hadden we een aantal minuten vertraging. Normaal gesproken maakt een paar minuten vertraging niet zoveel uit, maar als je 1:10u overstaptijd hebt dan is dat niet zo prettig. Dus in Frankfurt zijn wij, met een snelheid waar Verstappen jaloers op is, naar de volgende gate gegaan. Gelukkig hadden wij een paspoort waarmee we zelf konden scannen, dus schoot het behoorlijk op. Zonder problemen hebben we dan ook het volgende vliegtuig gehaald.

De vlucht was goed. We werden van onze kop tot kont vol gestopt: eten, drinken, zoutjes, chocolade, vochtige tissues. Er kwam geen eind aan! Gelukkig maar, want de laatste 5.55u vlogen we met Air Canada. Dit is zo budget dat zelfs Transavia er jaloers op is. Maar ze brachten ons wel naar Honolulu!

Aangekomen op Honolulu stonden er een aantal vrouwen die ons een echte Hawaiiaanse bloemenketting om hingen.
Dat zou inderdaad leuk zijn geweest, maar helaas was dit niet voor de doorsnee reiziger. Alleen zes mensen van een groepsreis kregen een (ook nog lelijke) bloemenketting om.

Op deze desillusie na, verliep het op Honolulu prima. Het hotel was prima. Hier is zelfs een aflevering van Hawai‘i 5-0 opgenomen! In de ochtend was er koffie en thee. Daarnaast was het goed geregeld met de luchthavenshuttle, dus geen klagen.
Dus konden wij zonder problemen om 6.23u naar Big Island vliegen.

Hier kwamen we aan in de regen. Bij Hawai‘i denk je aan mooi weer, maar Hawai‘i is heel groen en dat gaat natuurlijk niet zonder regen. Dus hebben wij onze huurauto opgehaald in de stromende zeik regen.

De eerste activiteit die wij in Hawai‘i hebben ondernomen, is winkelen! Ik had dringend behoefte aan nieuwe schoenen!! De vraag is natuurlijk: “Waarom ga je in Hawai‘i schoenen kopen??????” Het antwoord op deze vraag is: “Omdat ik tussen Amsterdam en Honolulu letterlijk mijn schoenzolen ben kwijt geraakt.” Hoe dan?? Zaterdagochtend trok ik mijn oude vertrouwde bergschoenen aan. Dit paar heb ik jaren geleden vaak in Oostenrijk gedragen en later ook nog in Costa Rica. Je kunt dus wel stellen dat ze zijn ingelopen.
Toen wij op Schiphol van de auto naar Schiphol plaza liepen, begon ik letterlijk centimeters rubber van mijn schoenzolen te verliezen. Bij bijna elke stap viel er wat af. Ik liet een heel spoor achter. Dit bleef doorgaan en toen we bij de gate waren. Toen was ik van beide schoenen het gedeelte van de zool bij de hiel al helemaal kwijt. Ik kan je vertellen dat het heel raar loopt en dat ik me echt een beetje een zwerver voelde, maar me wel kapot lachte hier om.
In Frankfurt bij onze overstap hield het niet op. Hier ben ik nog een groot deel van de zool verloren. Bij de laatste overstap in Vancouver ben ik het laatste beetje zool verloren. Dit betekende dat toen wij de huurauto op gingen halen in de regen. Ik letterlijk natte sokken kreeg! Ik was dan ook erg blij dat we daarna direct naar een winkelcentrum gingen om nieuwe droge schoenen te kopen. Een vulkaan kan je natuurlijk niet beklimmen op je Birckenstocks.

Al met al zaten wij met nieuwe schoenen (Nicole) en nieuwe zonnebrillen (Steven en Nicole door Steven) in de auto. Wij gingen op pad naar het National Volcano Park. Een erg mooie groene weg. Heel veel verschillende bomen en onbekende planten. Geweldig!
Bij het vulkanenpark hebben wij de autoroute gevolgd van boven tot aan de zee. Hier waren heel veel stopmogelijkheden tussendoor. Zo zijn we in Lava Tubes geweest. Dit zijn grotten gemaakt van lava. Daarnaast hebben we diverse kraters gezien. Ook veel verschillende lava flows. Lava komt namelijk in verschillende vormen voor. Zo heb je lava wat eruit ziet als tuinaarde, maar ook lava dat een groot zwart plakkaat is. Verder heb je ook lava dat eruit ziet als modder. Ook verschillen de kleuren van de lava veel. Oftewel elke lava is lava, maar niet elke lava lijkt op lava.
Behalve lava hebben we ook nog iets anders gezien. Namelijk Petroglyphs. Dit lijkt op hiërogliefen, maar zijn gemaakt door vroegere Hawaiianen in het lava. Hier zijn echt nog figuren in te zien, zoals mensen. Een leuke wandeling door de lava om er te komen. Na nog een laatste stop bij de Azuur/lava window van Hawai‘i gingen we naar onze overnachting.

Onze overnachting was vlakbij de plek bij de Lavaflows, die je in het donker kan zien. Hiervoor moesten wij wel weer 90 mile terugrijden de vulkaan over. Maar ach, dat is niet erg. Aangezien ons verblijf in de lava stond, moesten we bij het dorpje Pahoa onze boodschappen halen (een heerlijk tosti diner voor twee). Via een ontzettend grote kuil, een onverharde weg en ontzettend zoeken zijn we bij ons verblijf aangekomen: de lavatempel. Een gebouwtje midden in de lava met uitzicht op lava.

Na een magistraal tosti diner gingen wij op pad. Volgens het bord en de beschrijving was het 45 minuten fietsen of 2u wandelen. Wij kozen natuurlijk voor 45 minuten fietsen. Dus wij twee fietsen voor $15 dollar op de kop getikt en gaan met die banaan. Maar wat viel het tegen. Fietsen op lava is echt ontzettend zwaar en tussendoor nog regenbuien op je hoofd krijgen, maakt het er niet echt makkelijker op. Wij lieten ons natuurlijk niet uit het veld slaan en na ongeveer 6km ploeteren waren we er. Tenminste dit dachten we, want nu begon het pas. We hebben bijna anderhalf uur gelopen over lava bergen in het donker met een zaklantaarntje. Dit is echt afzien en uitkijken geblazen, want voor je het weet glijd je uit of verzwik je je enkel. Na ongeveer 1.5u lopen kwamen we bij de lava gassen die de grond uitspoten als fluitketels. Op dat moment besloten we terug te gaan. Je weet natuurlijk niet wat er onder het laagje lava zit. De lava flows waren in de verte te zien, dus daar wilde ik nog even een foto van maken. Helaas kreeg we toen weer een gigantisch regenbui op onze kop, dus deze foto’s zijn natuurlijk mislukt.

Toen was het tijd voor de trip terug. Wat natuurlijk verschrikkelijk was. Het was zwaar, donker, regenachtig, ongelijk, ver en eigenlijk in 1 woord rampzalig. Ik heb degene die dit plan heeft bedacht dan ook regelmatig vervloekt (mezelf dus).. Het was natuurlijk niet allemaal negatief, want we hebben wel een geweldige sterrenhemel gezien. Zoveel sterren! Fantastisch. Ondanks alle mooie sterren was ik blij dat we op de fiets konden stappen. Die rit was helaas ook echt dramatisch. Probeer maar eens met benen die net kilometers hebben gehiked te gaan fietsen door de ellendige lava met keiharde regen in het gezicht. Maar ook dit is gelukt! Toen kwam de laatste uitdaging: onze lava tempel terugvinden in de duisternis. Na heel deze tocht waren wij uitgeteld en zijn wij in coma geraakt tot de volgende dag.

Na een heerlijk tosti ontbijt met uitzicht op lava en douchen op lava gingen wij op pad. We reden weer terug over de vulkaan en hebben heerlijk geluncht bij de Southernmost bakery of the US. Hierna gingen we naar het groene zandstrand. Hier kan je naartoe wandelen, maar dat hebben wij niet gedaan! Wij zijn met een jeep gegaan. Geweldig! Elke off-road Tour is hier jaloers op. We hebben zo’n 20 minuten off-road gereden en toen kwamen we bij het strand. Heel apart. Het zand was echt groen. In de baai waaide het keihard en hierdoor waren er ook hoge golven. Dit gaf het helemaal een bijzonder effect.

Na een leuke trip terug, gingen wij naar het meest zuidelijke puntje van de VS. Dit stelde niet zoveel voor, maar het uitzicht was wel super.

Hierna gingen wij op weg naar onze Airbnb. We reden hier rond in een Hyundai Accent. Hopeloos. Slecht afgesteld, komt heel hoog in toeren (raakt letterlijk over zijn toeren) en een rare cruisecontrol. Deze cruisecontrol geeft de minimale snelheid aan. Dit is natuurlijk niet zo handig bij het berglandschap hier op Hawai‘i. Je rijdt namelijk makkelijk 20 mile te hard als je bergje afgaat, dus voor je het weet heb je een politieauto met sirene en zwaailichten achter je. We kregen wel een boete, maar de politieagent gaf aan dat het slim is om een brief te schrijven omdat wij uit het buitenland komen. Dus dat hebben wij gedaan. Op de achterkant van een reservering hebben wij een zielige brief geschreven naar de rechter. Dus we zijn benieuwd of we daar nog wat van horen.

Daarna met een slakkengangetje naar onze Airbnb gereden. Mooi huis, lieve gastvrouw met hele goede tips. Wij zijn nog even bij T.a.p.s. een lekker rijstgerecht gaan eten uit een piepschuimbak om vervolgens met een volle buik te gaan slapen.

De volgende ochtend gezellig ontbeten met andere gasten en daarna op pad gegaan voor een ochtend snorkel in Ko’hena. De steile weg er naar toe was weer hobbel de bobbel en kruip door sluip door. We waren blij met onze waterschoentjes, want er waren aardig wat rotsen met flinke golven (voor onze begrippen). Maar daar achter was een serieus aquarium te vinden. Ontzettend veel gekleurde vissen van een aardig formaat. We hebben ook een maanvis gezien van zo’n 20 centimeter en een behoorlijk lange sideraal. Een geslaagde snorkel dus! Daarna opgedroogd op het strand, ondanks dat het rond 10u was, was het al aardig heet.

Gelukkig konden we bij onze Airbnb nog even douchen en de auto wassen (deze was aardig vies geworden van ons lava-avontuur). In de middag hebben we Kona onveilig gemaakt en zijn we met een volle buik naar Hilo gereden om daar ons Big Island avontuur af te sluiten.

Hilo is het meest regenachtige stadje van heel de Verenigde Staten. Wij liepen hier dan ook... in de zon.. Het stadje zelf is een beetje dubieus. Qua stijl lijkt het op een wild westen stadje met vergane glorie. Vrij apart voor op Hawai‘i. Daarnaast waren er ook een aantal vage winkeltjes en restaurantjes. Wij hebben de minst vage uitgekozen en hebben een flinke hamburger en sweet potato Fries gegeten tot we bijna uit elkaar knalden.
De volgende dag genoten van een koude douche en het vliegtuig, met flinke vertraging, gepakt naar Honolulu naar het volgende avontuur.

Aloha!

Nicole & Steven