Fire/light - Sky - Space - Sand @eastside Florida

St. Augustine - Titusville - Vero Beach - Miami

De laatste vijf overnachtingen in de Florida.

Onze eerste overnachting was in St. Augustine. Toen we aankwamen rijden zagen we een soort van schattig motelletje met mintgroen houtwerk. Een goede eerste indruk. Dus gingen wij inchecken. Bij de deur van de receptie stond een automaat met een paar zakjes chips uit het jaar 0. We gokken dat de chips over de datum is en naar karton zal smaken.. Het inchecken was in een shabby hokje met een stoffige Indiër. Vervolgens gingen wij naar de kamer op de tweede verdieping. Deze kamer past in het beeld van kamers die per uur verhuurd worden. Een officieel afwerkhok inclusief (pret) vlekken op de vloer. Heel romantisch dus!
Om de romantiek nog wat uit te breiden gingen wij inkopen doen bij de Walmart. Dit is de meest armoedige supermarkt die ik ooit gezien heb. Van de winkelkarretjes die overal verspreid over het parkeerterrein stonden, tot de tokkie medewerkers die ineens vertrekken bij de kassa en de grijze kattenvrouwtjes met 48 verschillende kleine blikjes kattenvoer aan toe.
Maar wij hebben wel onze koek en zopie kunnen halen, inclusief gratis chocoladerepen van Dove (dank u, dank u, Pussycat mevrouw). Helaas hebben wij per ongeluk brood met anijszaadjes er in gekocht, dus ons karma is weer recht getrokken..

De volgende dag gingen wij als eerste naar de vuurtoren. Dit is een nog werkende vuurtoren. Wij waren precies op tijd voor de tour, dus dat was een leuk begin. Tenminste.. deel 1. Deel 1 ging namelijk over de vuurtoren en de families die bij de vuurtoren woonden. Zo kregen we te horen dat elke vuurtoren een ander patroon heeft, zodat de schippers konden herkennen waar ze waren en dat er ongeveer 500 scheepswrakken voor de kust liggen. Dit was helaas deel 2 van de rondleiding. Het was saai.. zo saai.. het duurde en het duurde. Dus wij hebben de tour niet afgemaakt. Wij zijn maar de 219 treden naar boven gaan lopen en hadden boven een leuk uitzicht van de stad.

Hierna zijn we de stad zelf gaan bezoeken. In het stadje zelf is het Castillo de San Marco te vinden. Het oudste fort van de VS. St. Augustine is namelijk de oudste continu bewoonde nederzetting van de VS. Altijd leuk om een fort te zien met een vesting er omheen. Vlakbij waren de winkelstraten ook volledig in stijl. Hier heb ik nog een koopje op de kop getikt. Ik was namelijk op zoek naar een ansichtkaart. Achter de balie zag ik een paar kaarten met de 45e president van de Verenigde Staten: de heer Donald Trump. Op de kaart stond zijn wel bekende slogan: 'Let's make America great again!'. Nu ben ik niet vies van een beetje propoganda, dus ik vroeg naar de prijs. Deze was $2,95. Voor mij te veel, het moet natuurlijk wel leuk blijven! Dus toen kreeg ik korting! De reden van de korting was dat niemand deze kaarten koopt! Ik greep mijn kans en gaf aan dat de andere kaarten nog goedkoper waren. Hierop antwoorden de vrouw dat de president er wel op stond. Ik antwoordde met mijn meest zuidelijke accent: "Well, he ain't my president!". Het gevolg: de kaart kostte mij $0,50 inclusief tax.
In de avond nog een lekker pizzaatje gegeten in een gezellig restaurantje naast een tankstation, waar het zo koud was dat ik Steven zijn regenjas heb aangedaan.
Deze vrieskou is trouwens niet de eerste keer. De temperaturen zijn hier minimaal 30 graden Celsius (ook tijdens/na regen). Binnen is het bijna overal 15 graden. Niet zo fijn dus. Gelukkig warm je buiten snel op en na onze wandeling terug waren we dus weer lichtelijk over verhit.

De volgende dag was een spannende dag. Skydiven in Titusville. Skydiven is de Engelse benaming voor parachute springen. Wij gingen vanaf 18.000 ft springen, zo'n 5.5 km. Hoog? Zeker! 12.000 of 15.000ft kon ook, maar Steven wilde het 1x goed doen. Hij was dan ook helemaal relaxed, met een klein beetje adrenaline. Ik? Dat was een ander verhaal. Ik vind een vrije val namelijk doodeng. Bij onze versie zat een vrije val van 1.5 minuut. Genoeg seconden voor een hoop zenuwen. Deze zenuwen werden niet bepaald minder bij het inschrijven voor de sprong. Dan vul je namelijk een document van 13 pagina's in dat je afstand doet van een aantal rechten, dat je weet dat je kunt verongelukken of permanent geblesseerd kan raken (injured klinkt dan toch weer heftiger). Ook staat er in dat het bedrijf niet verantwoordelijk is als er iets fout gaat, ook niet als het hun schuld is. Behoorlijk serieus dus. Na het invullen van de formulieren begint het wachten. Wij hebben ongeveer anderhalf uur gewacht voor we aan de beurt waren. Hierna kregen we een tuigje om en moesten we weer wachten. Steven zijn instructeur was er al, dus hij kreeg meteen een minicursus. Mijn instructeur was nog aan het parachute springen, dus ik moest nog even wachten. Zodra hij er was, gingen we direct naar het vliegtuigje. Steven met een grote grijns op zijn gezicht, mijn grijns was wat minder.
In het vliegtuigje zit je achterstevoren, dus met je neus naar de staart, tegen jouw instructeur aan. Dan ga je stijgen, stijgen, stijgen en word je vastgemaakt aan de instructeur. Heel erg vast, dus dat is wel prettig. Mijn instructeur vertelde dat hij al 4.000 sprongen heeft gemaakt, dus dat we veilig aan de grond zouden komen. Heel fijn, maar we moesten eerst nog door de vrije val.

Vervolgens gaat boven de wolken ineens de deur open. Hop, de eerste eruit. Hierna Steven met zijn instructeur eruit. Toen was ik aan de beurt. Ik deed precies wat ik moest doen en toen viel/sprong/divede ik naar beneden. De vrije val viel me 1000% mee. Het is net als indoor skydiven, want je voelt de lucht onder je. Dus dat was erg leuk. Na 90 seconden gingen we het volgende stuk met de parachute doen. Dit was het 'engste' gedeelte, bij de bochten kreeg ik dat echte vrije val gevoel. Maar al met al viel het alles mee. Steven was ondertussen al geland en ik landde daarna netjes op mijn voeten.
Tenslotte was het nog wachten op de film. Steven zijn film zag er super uit! Kan zo op YouTube als promotie/reclamefilmpje. Mijn filmpje was wat minder. Deze kan zo in America's funniest Home videos. Ik was natuurlijk aardig gespannen en dit was ook op het filmpje te zien. Ik heb het ook anders beleefd dan Steven. Ik heb niets meegemaakt van de kou boven (terwijl ik een echte koukleum ben), ik heb geen last gehad van druk verschil in mijn oren (ik kan normaal gesproken niet vliegen zonder speciale oordopjes) en ik heb ook niet gemerkt dat we omhoog 'schoten' doordat de parachute open ging. Heel verrassend! Voor degene die mijn filmpje & foto's graag willen zien: "Helaas, pindakaas!". Die hebben we niet gekocht! Gelukkig hebben we de foto's nog gaat dus niet op, maar we hebben wel een diploma!
Al met al een hele ervaring. De rest van de dag ook niet veel meer gedaan.

De volgende dag bleven we in het lucht thema. We gingen namelijk naar het Kennedy Space Center. Hier stonden wij al om 8.50u op de stoep, dus wij konden direct naar de 4D experience. Het Kennedy Space Center zit vol met technische hoogstandjes. Je krijgt echt een goed idee hoe een raket er uit ziet, hoe de lancering in zijn werk gaat, hoe de astronauten in de cabines zitten, hoe het ISS (vakterm voor International Space Center) er uit ziet en hoe de piloten daar leven. Heel interessant! Ik wist bijvoorbeeld niet dat bij een raketlancering er met water gekoeld wordt om het geluid tegen te gaan en dus de rook bij de lancering voor 80% stoom is. Daarnaast is het gaaf om een Spaceshuttle en een Saturn V (waarmee Armstrong naar de maan geweest is) in het echt te zien. Helaas was de temperatuur in deze ruimtes hetzelfde als in de ruimte. Het was dus bloesje aan binnen en bloesje uit zodra je een stap naar buiten zet. Al met al een leuke, boeiende dag.

Op onze laatste Amerikaanse dag hebben we eerst ons witte, trouwe, ijzeren paard weer terug gebracht en zijn we daarna te voet nog door Miami gegaan. Natuurlijk nog wat gewinkeld, wat gedronken bij de Starbucks (de nieuwe s'mores bars zijn goddelijk), wat gegeten op Oceans drive (Buffalo Wings) en nog even op het strand geweest.

Dit was het einde van ons Amerikaanse avontuur. Morgen gaan wij weer de lucht in (deze keer gaan we er niet uit) en hebben we een laatste stop in Lissabon.

Have a wonderful day y'all!

Steven & Nicole