Expeditie Tioman

Om 4.45u ging de wekker in het geweldige Marina Bay Sands Hotel. Ik weet niet of het het meest geweldige hotel op aarde is, maar voor mij voelt het wel zo. Maar goed. Om 5.30u verlieten wij Marina Bay met onze Backpack op en gingen wij op weg naar de Singapore Flyer voor de bus. Rond die tijd was het al zo'n 27 graden, dus aardig warm. De bus kwam prima op tijd, dus we konden meteen gaan karren. Bij de grens even eruit en een Maleisië stempel halen voor in het paspoort.

Na een zwabberrit kwamen wij aan in Mersing en hadden we mazzel (ja, wij hadden ook eens mazzel!). We konden met een eerdere Ferry mee. Er kwam een man de bus in en die loodste ons naar de check-in balie voor onze boardingpass (klopt, een boardingpass voor een Ferry.. We hebben ook echt ons paspoort moeten laten zien). Binnen een kwartier zaten we op de Ferry en konden we beginnen aan de grote oversteek.

Twee uur later kwamen we aan in Tekek. In alle boekjes en sites stond dat we flink moesten onderhandelen over een taxirit naar Juara. 35RM pp was een prijs waar je naar toe moest. Dus ik had 70RM in mijn broekzak en ging de ritprijs vragen. Ik had de onderhandelmodus al aan staan en toen bleek dat deze meneer direct al 35RM vroeg. Eerlijk gezegd was ik een beetje verbluft. Wij zijn dus in die jeep gesprongen en naar Juara gegaan. Dit was een bergweg met haarspeldbochten van 40% en 45%, aardig heftig en een mooie en leuke rit.

Aangekomen in Juara gingen wij naar River View. Erg vriendelijk werden wij hier ontvangen door de Britse Julie. Zij legde alles uit, zoals zelf drinken uit de koelkast pakken en deze blikjes turven op je eigen lijstje.
Onze tijd in Juara is een beetje te vergelijken met Expeditie Robinson. Mooie dagen, maar afschuwelijke avonden en nachten.

Wij verbleven in een chalet. Dit chalet zou ik een omschrijven als een hutje. Voor het hutje stond een grote bak met water, hier kon je voeten in schoonmaken. Naast de deur, die niet op slot kon, zaten twee ramen met glas. Boven de deur was een heel stuk open (dus zonder ramen) richting het puntdak. Binnen stond een stapelbed en een smerig oud tweepersoonsbed. Airco? Nee joh.. Een ventilator. Wat dit betekende voor ons? Als het om zeven uur donker wordt, kan je geen lichten meer aandoen.. Anders zit heel je hok vol met beesten. Slapen onder het smoezelige laken is niet onmogelijk, maar ik voelde me al vies bij het idee. Gelukkig hadden wij twee lakenzakken meegenomen. Dat zijn een soort van slaapzakken maar dan van lakens. Ook hadden wij een klamboe meegenomen. Deze klamboe hadden wij aan de houten planken van het dak vast gemaakt. Helaas viel deze er twee keer af.. 1x 's nachts.. Het is een hele aparte ervaring om gesluierd wakker te worden.
Na een gebroken nacht was er de mogelijkheid om te douchen. Dit was in de piepkleine badkamer waar mieren graag verbleven. De douche was ijs en ijskoud. Ik gok dat we gemiddeld twee á drie minuten hebben gedoucht.

Overdag was het gelukkig een stuk beter. Bij onze accommodatie was er geen mogelijkheid om te eten, alleen te drinken. Gelukkig hadden wij in Singapore een bakker leeg gekocht. Bij de Duke hebben wij zes broden gekocht, eigenlijk alleen voor onze rit naar Tioman, maar hier hebben wij vier keer mee kunnen ontbijten. Deze bakker heeft ons gered met de heerlijke broden. De dagen hebben wij gevuld met snorkelen (ja ja, weer een koraalrif in de voortuin! Twee zelfs), met zwemmen en met kajakken. Kajakken konden we ook in de rivier achter ons chalet doen.
Voor ons doen hebben wij veel dieren gezien: vele soorten vissen, een aal met luipaardprint, apen, vliegende eekhoorns en een varaan. Ook lagen wij op een gegeven moment te lezen in de hangmat en toen hoorde ik een plof. Ik keek opzij en ineens lag daar op de grond een slang een krabbetje te eten. Toen hij uitgegeten was glibberde hij de dichtstbijzijnde palmboom in.

In de 'stad' was ook nog een turtle project waar schildpaddeneieren werden gezocht en werden 'uitgebroed'. Helaas hebben de slimpies op het eiland toestemming gegeven voor een resort op 1 van de 3 neststranden van de schildpadden. Hierdoor kunnen schildpadden hun eieren niet kwijt en worden er veel minder baby schildpadden geboren.. Lekker handig.
In het stadje was verder niet echt iets te beleven, dus wij hebben onze dagen vooral relaxend doorgebracht.

Na 4 gebroken nachten gingen wij weer op pad en namen wij de veerboot van acht uur naar het vasteland. Bij de terminal heb ik nog even een Fransman geleerd dat apen geen mensenvoedsel gegeven moet worden, omdat zij hier dan van afhankelijk gaan worden en op een gegeven moment zelfs eten gaan stelen. Hij was niet direct overtuigd, maar na een paar minuten wel. Dus nog even een kleine goede daad verricht.

Dit was het einde van expeditie Tioman en door de basic accommodatie en basic restaurantjes een aardige beproeving geweest. De volgende stop is Kuala Lumpur.

Liefs,
Nicole en Steven