Peking China

Ni hao!

Ja, ja het is weer ni hao tijd! Vanuit Kuala Lumpur gaat er maar 1 vliegtuig per dag naar Kuala Lumpur. Dit vliegtuig komt aan om 1:05u. Hierna is er nog de immigratieprocedure. Aangezien de metro en de bus 's nachts niet rijden, moet er pittig onderhandeld worden met de taxichauffeurs. Dit na een reistrip van 11u om half drie 's nachts is geen goede combinatie. Al met al waren we rond kwart over drie in het hotel.

3.15u later ging de wekker! Wij hadden een dagtocht naar de muur en de hutong. Na een haastig, maar duur ontbijt werden we opgehaald. Onderweg haalde we onze gids Jason op: een Chinees die behoorlijk goed Engels sprak. Wij gingen naar het Mutianyu gedeelte. Dit is een stuk van de muur dat verder gelegen is en ook minder toeristisch. Aangezien wij ook geen 18 meer zijn en dus een beetje op onze knieën moeten letten, gingen wij met de kabelbaan naar boven.
Boven was het helaas mistig, maar wel indrukwekkend. Het blijft leuk om op de Chinese muur te lopen. We hebben van toren 6 tot toren 11 gelopen. Aangezien dit aardig steil is hebben we toch een work-out gehad.
Hier kregen we ook nog Chinees verhaal te horen. Een verhaal dat aan Chinese kinderen wordt verteld. Ik zal het jullie ook vertellen!

Lang geleden waren er eens twee families. In de tuin van de ene familie groeide een druivenplant. Deze groeide naar de tuin van de andere familie. Op een gegeven moment kwam er ruzie over de plant. De twee families waren druk aan het schreeuwen en aan het ruzie maken tot ze op een gegeven moment gehuil hoorden. Ze gingen op onderzoek uit en zagen dat er een baby lag tussen de planten. Het meisje had geen moeder, dus de twee families besloten het meisje samen op te voeden. Dit was een succes en het meisje werd uiteindelijk een jonge vrouw.
Toen ze op een dag druiven ging oogsten, zag ze iemand zitten tussen de planten. Ze kwam dichterbij en zag daar een man zitten. Hij vertelde haar dat hij op de vlucht was voor de politie, want hij werd gedwongen tot arbeid. De vrouw hield hem verborgen en werden ze verliefd en gingen ze trouwen. Helaas was het geen lang en gelukkig leven.
Aan het einde van de trouwdag stond de politie voor de deur en werd de man meegenomen voor dwangarbeid. De vrouw was ontroostbaar en heeft jaren naar hem gezocht. Uiteindelijk kreeg ze te horen dat hij zijn dwangarbeid bij de Chinese Muur uitvoerde. Zij ging hier naar toe, maar ze was te laat. Hij was gestorven tijdens de bouw. Zijn lichaam was onvindbaar. De vrouw was ontzettend verdrietig en huilde, huilde zoveel dat de Chinese Muur doorbrak.
Hiervoor werd de vrouw gevangen genomen. De keizer vond de vrouw te knap om te sterven of weg te laten rotten in de gevangenis, dus verleende hij haar gratie.. Alleen moest ze wel met hem trouwen. De vrouw ging hier mee akkoord, met 1 voorwaarde: ze wilde eerst een volwaardige begrafenis voor haar man. Dus zodoende werd de begrafenis van de man gehouden en de volgende dag pleegde de vrouw zelfmoord.

Waarom Chinese kinderen dit verhaal te horen krijgen? Omdat de muur figuurlijk gebouwd is op de lijken van Chinese dwangarbeiders.

Na dit verhaal was het tijd voor wat actie. We gingen namelijk naar beneden rodelen! We moesten wel een half uurtje wachten voordat we groen licht kregen, maar het was het geweldig! Bij elke bocht stond iemand die in de gaten hield of je niet te hard ging. Steven en ik hebben allebei een waarschuwing gekregen.. Hihi. Maar het was leuk!

Eenmaal beneden gingen we weg en was het lunchtijd! Heerlijk! Het eerste gerecht was behoorlijk pittige kip. Daarna kwamen de gegrilde garnalen. Deze hebben we op de Chinese manier gegeten.. Met stokjes en de poten en de staart ook. Voor ons bijzonder, maar Chinezen zijn op dat gebied niet zo van de verspilling. Verder was er ook nog zoetzuur varkensvlees en tofu met kip. Echt ontzettend lekker allemaal. We hadden ook aardig wat gegeten.

Na de gezellige lunch gingen we naar Beijing. Hier gingen we de hutong in, de oude Chinese straatjes. Helaas waren wij in een gebied dat echt vieze oude straatjes waren en waar nog gerenoveerd moest worden. Zonde, maar het is wel de realiteit. Deze tocht maakten we trouwens met een riksja. Het is alleen niet zo'n fijn gevoel als een oude man je vooruit fietst. In de hutong gingen we ook bij een oude man op bezoek die daar woonde, niet heel spectaculair, maar lekker thee gedronken.
Na deze tocht nog rondgewandeld en de drum tower opgeklommen met een hele steile trap. Hierna was het het einde van de Tour en gingen we even relaxen op de kamer.

Tegenover ons hotel zaten een paar restaurantjes. Hier stonden een Ferrari, Maserati en andere grote dure auto's voor de deur. Aangezien wij arme backpackers zijn, gingen wij eerst even de menukaart bekijken voordat we neerplofte. Gelukkig maar! 5sterren prijzen. Dus wij zijn een stukje verder gelopen, de loopbrug over gegaan, gecommuniceerd met een vertaalapp en daar voor weinig heel lekker gegeten. Geslaagd dus!

Aangezien wij in een vijfsterrenhotel zaten, vonden we dat we wel 1x een vijfsterrenontbijt verdiende, dus heel uitgebreid en lekker ontbeten. Zodat we met een goede bodem naar de verboden stad konden. Hier was het ontzettend druk en behoorlijk chaotisch. Het was heel onduidelijk waar we precies een ticket konden kopen en eigenlijk niemand kon dit ons vertellen, behalve een kalligrafie leraar die toevallig een expositie daar hield. Hij had wel een commercieel belang, maar hielp ons wel én hij sprak Engels. Uiteindelijk hebben we twee kalligrafie stukken van hem gekocht en heeft hij ons de weg gewezen.

In de verboden stad duurde het lang voordat we het felbegeerde kaartje konden kopen. Hierbij moest je wel je paspoort laten zien, dit om doorverkopen tegen te gaan. De stad was erg mooi en heeeeel groot. Letterlijk een stad. Daarnaast was het behoorlijk druk en behoorlijk warm. Er is maar 1 uitgang, dus we hebben echt de hele stad gezien.

'S middags hadden we een date. We hadden een briefing bij Koryo Tours, de maatschappij waar mee we naar Noord-Korea zouden gaan. Het bedrijf zat in een armoedig straatje achteraf en was lastig te vinden, maar verder was het prima geregeld. Wij hebben een uur allemaal info gekregen en werden perfect voorbereid, zoals dat we de douche in hotel 1 een aantal minuten aan moesten laten lopen om warm water te krijgen.

Van al dit luisteren waren wij erg hongerig geworden en was het tijd voor een specialiteit: Peking Eend. De beste plek om dit te eten is natuurlijk in Beijing zelf. Bij een restaurant hebben we voor 138 yuan, ongeveer 18 euro, een eend besteld voor ons tweetjes. De eend werd voor ons gesneden en wij konden er zelf een wrap van maken. Een groot succes! China is voor mij echt het land waarbij de vakantiekilo's niet wegblijven, zoveel lekkere dingen en zoveel eten. Echt genieten!

Om ons Beijing avontuur af te sluiten gingen we naar het Olympisch park. Dit was erg verrassend. Het was er verrassend druk en het vogelnest was van ander materiaal gemaakt dan ik eigenlijk dacht. Verder was het lelijk verlicht.. Met veel rood en geel, alsof we in 020 waren beland. De Cube, het zwembad, was wel heel mooi verlicht en deze veranderde van kleur. Toen het tijd was om weg te gaan, ging er ook een miljoen Chinezen naar huis. De Chinese muur was druk, de verboden stad was druk, maar dat was niks in vergelijking met dit snik en snikhete drukke metrostation.

We zijn uiteindelijk wel weer bij het hotel aangekomen en na een heerlijke nacht, een vlug ontbijt en een rommelige uitcheck was het tijd om naar het vliegveld te gaan om naar Noord-Korea te gaan vertrekken. Hierover volgt meer.

X
Nicole & Steven