Cuba Libre deel 1 - Patria o muerte

Zoals de meeste van jullie weten, gingen wij weer op pad! Dit keer naar Cuba & Florida. De start is 2 weken Cuba en daarna nog 2.5 week Florida.

We beginnen bij het begin! Wij zijn uitgezwaaid op Utrecht Centraal, omdat we met de trein naar Köln gingen. Op een meneer die op onze plek zat na (en eigenlijk niet weg wilde), verliep dit uitermate soepel en waren we op tijd op het Köln - Bonn vliegveld.
Hier konden we direct inchecken en onze bagage lozen, dus dat schoot lekker op. Wel gingen we nog even checken of er wel maaltijden geserveerd werden in het vliegtuig, want 10u zonder eten is wel erg lang.
Ik ben heeeel erg blij dat we dat gedaan hebben, want wij koopjesjagers hadden dus de basis versie. Dit houdt in dat je eigenlijk gewoon een stoel boekt en dat is het. Voor alles moet je extra betalen. Zo'n vliegtuigmaaltijd kost je dan minimaal €12 pp. Dus gelukkig hadden wij 2 pizza's - 4 broodjes - 2 donuts - 1 reep chocolade - 1 zak nootjes - 4 flesjes cola het vliegtuig mee in genomen en hebben wij het dus overleefd.
Als ik zo'n lange vlucht heb, dan heb ik een hele strategie om deze door te komen. Ik wissel een aantal dingen af: een film kijken - een uurtje slapen - uitgebreid het eten bekijken en het op mijn dooie gemak op eten - dan weer film kijken etc. Helaas duurde het eten deze keer niet zo lang en ging het film kijken ook niet door, want we moesten voor elke film of serie €9,90 betalen! Dus wij hebben net als vele anderen continu naar de vluchtvoortgang gekeken (de wereldbol met ons vliegtuig er op). Verder was het vliegtuig behoorlijk prima. De beenruimte viel niet tegen en dat is toch wel erg fijn.

Varadero
Eenmaal in Cuba verliep alles ook op rolletjes. We waren snel door de paspoortcontrole heen, hadden snel onze bagage, snel geld gewisseld en voor het wisten zaten we bij een gezellige meneer in de taxi. Aangekomen bij ons Airbnb was het ook prima. De taxichauffeur ging checken of de mensen er wel waren om ons te ontvangen en vervolgens werden we met open armen ontvangen. We kregen een hele uitleg over de stad, de restaurants en nog een rondleiding door hun huis.
Hierna hebben wij nog even een rondje gelopen en een ontzettend mooie zonsondergang gezien. Prima eerste dagje zo!

Onze eerste bestemming. Varadero is een toeristisch stadje dat vooral gericht is op strand en cocktails. Wij zaten 150m van het strand vandaan, dus dat was goed te overzien. Hoe een Cubaans strand eruit ziet? Denk aan het perfecte strand en het is precies zo. Een smal wit zandstrand, met parasolletjes gemaakt van palmbladen en een lichtblauwe zee met een perfecte temperatuur. Daarnaast is het ook een actief strand, veel mensen doen balspelen of zitten gezellig met een groepje te eten en rum te drinken terwijl er een vrolijk muziekje uit de speakers knalt. Al met al het strand waar je op de gemiddelde Nederlandse regenachtige dag eigenlijk zou willen liggen.
Dat is dus ook het enige wat wij daar hebben gedaan.

Viñales
Na de heerlijke stranddagen gingen wij meer naar het binnenland. In de ochtend gingen wij met de modernste Cubaanse busorganisatie Viazul op pad. De bus zag er aardig sjofeltjes uit en dat bleek hij ook te zijn. Halverwege de weg Varadero - Havana begaf de versnellingsbak het, dus waren wij gestrand (gelukkig) onder een viaduct. De helft van de mensen nam een taxi naar Havana, maar wij niet. Wij moesten nog drie uur verder dan Havana. Wel heb ik geprobeerd te liften, maar zoals je op de Groene Kruisweg weinig mensen tegenkomt die naar Maastricht gaan, kwamen hier geen Viñales gangers. Wel stopte er een vrachtwagen om ons mee te nemen naar Havana, dus de missie was op zich vrij geslaagd. Na twee uur wachten kwam onze redder, een andere bus die ons naar Havana bracht. Hier stapten we over en uiteindelijk waren we 2.5u later op onze bestemming.

Wij hebben overnacht bij de liefste mensen van Viñales, misschien ook wel van Cuba (maar dat weet ik op dit moment nog niet), Dania en Salvatore in hun gelijknamige Casa Dania y Salvatore. Beiden spraken eigenlijk geen Engels, maar met een paar Spaanse woordjes kun je toch hele gesprekken voeren over voetbal, Nederlanders, tijdschriften etc. Daarnaast kan Dania ontzettend lekker koken (en veel). Wij hebben dus ook twee avonden daar 'echt' Cubaans gegeten. We hadden er wel vier dagen van kunnen eten!
Helaas werd ik de eerste ochtend spontaan ziek, maar ik liet me niet uit het veld slaan. Dus hop diarreeremmers er in en gaan. Wij hadden namelijk een tocht voor de boeg. Een paardrijtocht door de vallei met Mogotes, langs tabak- en koffieplantages. Klinkt erg leuk, was alleen super super toeristisch. Zeker bij de tabak- en koffieplantage werd gewoon een riedeltje afgespeeld. Daarnaast liepen de paarden al semi-automatisch de route. Dus dat was wel prettig voor deze Cowboy Billy Boem, die nog nooit had paard gereden. Mijn paard Mojito was trouwens eigenwijs, die wilde telkens snoepen van alle lekkere plantjes naast de weg. Één keer trok ik het paard weg bij het ene plantje en stond ik daarna haaks op het pad, omdat er aan de andere kant ook een overheerlijk plantje stond om te snoepen.
Mijn prins op het karamel kleurige paard had een paard dat niet vies wilde worden. Halverwege de tocht kwam de regen namelijk met bakken uit de hemel vallen, gelukkig hadden wij toen net onze commerciële stop. Daarna was alles drassig geworden en lagen er vele plassen. Steven zijn paard ging zoveel mogelijk proberen om deze plassen te ontwijken en geen natte voeten te krijgen. Dus Steven kwam aardig schoon terug.
Bij mij was dat helaas wat minder en ik was ook reis/paard/wagenziek geworden van dat gehobbel. Toen wij terug kwamen bij de Casa hebben deze mensen alles gedaan om mij te helpen met mijn buik: speciale drankjes, speciale zakjes, ontbijt aangepast en continu vragen hoe het ging. Dit voor geen euro of CUC extra.

Havana (of zoals de Cubanen zeggen La Habana)
De reis naar Havana was erg spannend. Drie uur in een bus zitten met last van je buik is een aardige uitdaging. Gelukkig is alles goed gegaan, hadden we deze keer geen pech en kwamen we na het delen van een taxi redelijk snel op onze bestemming. Dit was Casa Ladys in Habana Vieja (het oude gedeelte van Havana). De eerste tocht die we daar ondernomen hebben was naar de apotheek. Als eerste kwamen wij bij een hele ouderwetse apotheek. Dit was meer een soort van drogist, want ik werd er afgescheept met een soort ORS voor baby's. Daarna verder de oude, gekleurde koloniale straten van Havana verkend op zoek naar een echte apotheek en dit meteen gecombineerd met wat sightseeing.
Uiteindelijk hebben wij de echte apotheek gevonden en dit was in een armoedig pand aan de straat met halflege vitrines. Het was er aardig druk en heel erg warm. Ik mopper altijd op de apotheek thuis, vooral toen het medisch centrum er nog niet was, omdat ze zo tergend traag waren. Nu heeft tergend traag een andere betekenis gekregen. Hier duurt het pas echt lang. Alles gaat met de hand en moet worden opgeschreven. Toch had ik geen tijd om me te vervelen, want ik moest mijn plek in de wachtrij in de gaten houden. De Cubanen dachten telkens dat ik daar voor de lol stond de wachten. Gelukkig waren wij na een eeuwigheid aan de beurt en sprak deze meneer zelfs nog Engels! Daarnaast konden wij de medicijnen kopen, dus dat was erg fijn (het geld werd onder de toonbank weggemoffeld en we kregen geen doosje, maar losse strips mee).

Havana staat bekend om heerlijk eten en de vele cocktails, waarvan er een aantal hier z'n oorsprong hebben. Ons favoriete drankje deze dagen was water, want na de eerste avond in Havana werd Steven ook nog eens ziek en een tandje heftiger nog. Dus wij waren duo zwak, ziek en misselijk en hebben een hele dag op bed gelegen en geleefd op water en brood. Gelukkig zat het weer die dag niet echt mee en heeft het uren geregend en geonweerd, waardoor het minder als een verloren dag voelde.

De dag daarna waren we helaas nog steeds niet kiplekker, maar gingen we wel op pad. We begonnen bij het Capitolio. Dit gebouw (wat op het moment in de steigers staat) lijkt sprekend op het Capitool in Washington D.C., alleen is de Cubaanse versie hoger.

Naast het Capitolio was een parkeerplaats met taxi's. In Cuba is de taxi erg goedkoop. Voor een paar euro kom je eigenlijk overal. Er zijn verschillende soorten taxi's: fietstaxi's, taxi's met paard en wagen, brommer taxi's, gewone taxi's en de o zo bekende oldtimer taxi's. De laatste taxi's zijn natuurlijk het leukste om te zien en deze rijden in grote getallen rond door heel Cuba. Wij hebben er heel wat gezien en in heel wat van die taxi's gezeten. Als je er in zit, dan begrijp je waarom ze bij ons niet meer rijden. De taxi's zijn om te beginnen erg laag. Ben je rond de 1.85, dan zit je met je hoofd tegen het plafond. Daarnaast zit de achterbank niet heel comfortabel. Verder is de binnenkant bijna helemaal leeg, vaak kun je zelfs door gaatjes in het blikwerk de grond zien. Wel heeft iedere taxi een ingebouwde hippe radio met vrolijke salsamuziek. Dus het is zeker grappig om met zulke taxi's mee te rijden. Ik krijg er echt een vakantie gevoel van!

Met een gezellige groene oldtimer taxi gingen we dan ook op pad. Op weg naar het Memorial of José Marti, een bekende schrijver. Wij zelf noemden deze toren de Juche toren, aangezien de Juche toren in Pyongyang hier verdacht veel op lijkt. In de toren was een museum en een uitkijkpunt. Het uitkijkpunt was zeker de moeite waard. Het is natuurlijk altijd leuk om een stad van bovenaf te bekijken (op Kuala Lumpur na, want daar is geen drol te zien).

Na deze Noord-Koreaanse deja-vu gingen we de andere kant op. Weer met een gezellig oldtimertje (ik betwijfel nog steeds of het wel een echte taxi was, maar we zijn aangekomen en dat telt) op pad. Met een kleine tussenstop en een andere taxi zijn wij naar de overkant van Havana gegaan. Hier staat een groot fort: Castillo del Morro. Erg groot, warm en leuk om te bekijken. Het verschil met Nederland is dat er hier geen hekjes staan voor de afgronden en voor gaten van 8 meter diep in het looppad. Oftewel.. kijk uit je doppen! Al met al leuk om rond zo'n fort te struinen.
Hierna was het tijd voor een welverdiende siësta.

Eind van de middag gingen we nog even op pad. We gingen nog even de kathedraal San Cristobal bekijken en daarna op zoek naar een plekje om wat te drinken. Zoals altijd is er genoeg ruimte als je niet op zoek bent, maar als je wel op zoek bent dan is het een ander verhaal. Uiteindelijk hebben we een plekje gescoord bij Plaza Vieja en konden onder het genot van een koud Cubaans Colaatje genieten van het plein vol gebouwen uit vier verschillende eeuwen met fraaie, grote gebrandschilderde ramen (de mediopuntos), zoals mijn boek het deftig beschrijft. Oftewel gebouwen met bogen en glas in lood ramen. Hoe je het ook beschrijft, het was goed te doen daar.
'Aansluitend' gegeten (na een eeuwigheid wachten) bij een Tapasbar bij ons om de hoek. Hier heb ik Ropa Vieja gegeten, dit is gemarineerd draadjesvlees. Prima te doen.
Dit was ons laatste avondmaal in Havana en de volgende dag gingen wij naar Trinidad.