Chapter two: The two tours - Mauritius

Bonjour,

Ons Mauritius avontuur werd vervolgd met twee volle dagen. De eerste dag gingen we een catamaran tocht maken naar Île de Cerf. Rond achten hebben wij onze huurauto gedropt en werden we opgehaald door een busje. Dat busje werd volgeladen en bracht ons naar de andere kant van het eiland. We waren ongeveer een uur onderweg en toen stopten we. Hier moesten we onze voucher inleveren. Wij waren de eerste die het inleverde. Dus had ik nog tijd om in het souvenirwinkeltje er naast te kijken. Hier was niemand, maar dat vond ik niet heel raar. Het was natuurlijk nog vroeg. Ik liep vervolgens heel de winkel en ineens komt er een mevrouw met een hoop bombarie. Ik dacht dat ze aangaf dat de winkel nog gesloten was en verschuldigde me direct. Ik liep snel de winkel uit, langs het enige stukje waar ik nog niet was geweest. Wat bleek? De vrouw had de vloer gemopt en ik was daar vrolijk met mijn vieze slippers doorheen gelopen. Het gevolg? Een vloer vol zwarte voetstappen.. de mevrouw van de winkel was behoorlijk aan het mopperen..

Op een gegeven moment kwam het busje aan bij Trou d’eau douce. Hier stapten we met regen een speedboot in die ons bij de catamaran bracht. Wat fijn was, was dat het niet zo heel druk was. Dit hield in dat we allemaal overdekt konden zitten (in de regen op een catamaran, dat is niet heel lekker). Na een tijd varen kwamen we aan bij het strand. Een mooi strand waarbij je van de ene kant naar de andere kant kon kijken. Wij waren bepakt en bezakt met snorkelspullen, dus konden niet wachten om te starten. Hiervoor moesten we naar de andere kant en naar de rotsen. Toen wij hier heen liepen zagen we allerlei zee-egels liggen. Dit waren ‘verse’ om zo maar te zeggen. Daarnaast dreven ze in het water of beter gezegd in de golven. Zee-egels en golven bij elkaar is natuurlijk vragen om problemen. Dus we besloten om niet het water in te gaan. Op het strand liep ik al tegen een zee-egel aan, dus voorkomen is beter dan genezen (later bleek er ook nauwelijks iets te zien te zijn in het water). We hebben daarna wat schelpen gezocht en zijn op het strand gaan liggen. Tot er druppels naar beneden vielen. Ondanks dat je in zwemkleding ligt, voelt op het strand liggen in de regen erg armoedig. Dus spullen opgepakt en gaan schuilen onder een palmboom. Gewacht tot het droog was en weer gaan liggen. En: repeat! Erg vermoeiend. Gelukkig wel een paar mooie momenten tussendoor gehad, maar het was telkens de vraag hoe lang. Na dit strandfestijn was het tijd voor de lunch. De crew had vis en vlees gebarbecued. Dit met rijst, pastasalade en salade erbij was een welkome maaltijd.
Met een volle buik gingen we op pad naar de waterval tot 1 bemanningslid zijn telefoon verloor. Een tweede persoon dook er in, vergetend dat hij zijn telefoon nog in zijn broek zat had. De telefoon van de eerste persoon werd gevonden en toen kwam de zoektocht naar de tweede telefoon. Deze werd niet gevonden. Best zonde van je iPhone..
Dus op naar de waterval. Met de catamaran konden we niet verder komen, vanwege de stroming en breedte van de rivier gingen we met de speedboot naar de waterval. Op een gegeven kwamen we stil te liggen, net als twee andere boten. Ik dacht: ‘Er is wat te zien!’. Dat bleek ook zo te zijn, honderden meters verderop was de waterval. Deze was zo ver dat je het water niet eens hoorde kletteren. Beetje jammer.
Terug naar de catamaran en daar nog een lange tijd op gezeten (binnen..). Gelukkig had ik een puzzelboekje bij me! Haha!
In de avond zijn we lekker Italiaans gaan eten om de dag een beetje fleurig af te sluiten.

De volgende dag hadden we een privétour. Wij zouden opgehaald worden bij onze airbnb. Bij het bespreken hadden wij al het idee dat het niet goed zou komen en inderdaad. Ze wisten niet waar we verbleven, dus we hebben na een kwartier maar even gebeld. Toen ze wisten waar het was, kwamen ze ons met gierende banden ophalen.
De eerste stop was bij de theefabriek + shop. Op het winkelcentrum hadden we al een theeceremonie bijgewoond en waren we ons rot geschrokken van de prijs (€25 voor 100g zwarte thee). Dus deze keer waren we voorbereid. De theefabriek was dicht. Het was namelijk een nationale feestdag. Mauritius heeft voor het eerst in 10 keer de Olympisch Spelen voor Eilanden uit de Indische Oceaan gewonnen, dus hebben ze die dag uitgeroepen tot nationale feestdag. Het gevolg was dat er veel bedrijven dicht waren én dat het rustig was op de weg!
De volgende stop was bij de vulkaan. Vulkaan is een groot woord. Hier heb je veel fantasie voor nodig, maar het uitzicht was prima.
Na de vulkaan gingen we naar commerciële stops. Ondertussen werden we staande gehouden door de politie. Onze bestuurder was aan het bellen tijdens rijden, zoals heel veel andere mensen, en hij kreeg een boete. Deze was 3000 rupees (ongeveer 75 euro). Maar als hij die meteen zou betalen, dan werd het 500 rupees (12 euro). Dus de chauffeur heeft ons afgezet en ging toen zijn boete betalen. Wij hebben drie stops gemaakt: modelschepen - rum - kasjmier. Wat we gekocht hebben? Helemaal niets! Vooral de meneer van de kasjmiershop vond het niet leuk. Het begon al dat ik geen poncho wilde passen. Ik had namelijk net anti-muggenspul opgedaan. Ik zag namelijk al gebeuren dat ik het dan moest gaan betalen. Toen ik ook geen sjaal wilde passen, was de gladjakkerige verkoper er klaar mee en werden wij vrijgelaten.
Vervolgens gingen wij naar de Hindoe tempel en het heilige meer. Boven op een berg. Hier werden de gebeden ook deels in het meer gedaan. Dus heel veel mensen liepen met blote voeten in het meer. Daarnaast regende het ook heel de tijd, dus het was een natte bedoeling. Ook was het mistig, wat het een mystiek tintje gaf.
Daarna gingen we naar de watervallen. Deze waren oké. Al moet ik zeggen dat het fotograferen van een waterval met Hare Krishna live-muziek erbij toch een aparte gewaarwording is.
Een lunch is natuurlijk een vast onderdeel van het programma. Onze lunch was bij Ruben. Chez Ruben is een prijzig tentje. Wij hadden het menu genomen, wat in verhouding een goede deal was. We begonnen met Crispy Chicken - een specialiteit van Mauritius. Dit is een soort KFC gerecht, maar dan net even anders. Als hoofdgerecht had ik zoetzure vis en Steven Kip in een sausje. Prima! Het nagerecht was verrassend. Steven kreeg een kinderijsje met snoepjes. Ik kreeg een banaan met ijs. Die banaan dreef in de karamelsaus en was zo zoet dat het glazuur echt bijna van m’n tanden sprong. Aangezien ik een echte zoetekauw ben, wil dat wel wat zeggen.
Met een volle buik gingen we naar het hoogtepunt (eigenlijk de reden van de tour): in Chamarel is er zevenkleurig zand. Dit is saprofiet en erosie heeft gezorgd voor de kleuren en vormen. De mix van ijzer en aluminiumoxide zorgt voor de kleuren dit gecombineerd met ijzer(III)oxide wat voor de strepen zorgt, heeft als resultaat een heel mooi landschap. Wij waren gewaarschuwd dat de regen er voor zorgt dat het er niet heel best uitziet, maar toch vond ik het behoorlijk spectaculair! Daarnaast was ook de waterval van Chamarel imposant. Hier hoorde je wel het water kletteren..
Na het hoogtepunt hadden we nog 1 korte stop en gingen we terug naar Grand Baie. De dag hebben we wederom afgesloten bij Mamma Mia. Nu met een simpele, maar heerlijke pizza Salami.

De volgende ochtend was het vroeg opstaan, omdat we om 5.45u moesten opstaan om naar het vliegveld te gaan. Wat betekent dat het volgende avontuur in Zuid-Afrika zal plaatsvinden!

Au revoir!
Nicole