Chapter one: The beginning.. Mauritius part 1

Bonjour,

Zoals met de grote regelmaat begon ook dit avontuur in Amsterdam. Het was één van de drukste dagen van het jaar. Dit bedenk ik niet zelf, nee, dit stond in de Schiphol zomerkalender. Waar dit voor ons voor zorgde, was voor chaos en wachtrijen alsof je op de verkeerde dag in een pretpark bent. Onze incheck was namelijk bij 1a. 1a bevindt zich in een aparte ruimte. Om bij 1a te komen moet je door een lange gang. Daar ging het mis. De rij van Lufthansa begon in de lange gang en was al een behoorlijk lange rij. Wij sloten vol goede moed aan, want we waren netjes drie uur van te voren op Schiphol. Niet wetende dat Lufthansa behoorlijk onder bezet was en ze geen wachtrijen hadden gemaakt, wat resulteerde in de bekende voorpiepers. Tel hier een bagageband storing bij op en de chaos is compleet. Wij hebben zo’n 2.15u in de rij gestaan om te kunnen inchecken en de bagage te kunnen droppen. Gelukkig konden we daarna soepeltjes door de douane. Later lazen we dat er in de middag ook nog een storing met het tanksysteem was wat zorgde voor vertragingen. Wij zaten toen gelukkig al in Frankfurt.

In Frankfurt was er ook een probleem, waardoor we uiteindelijk een uur later zijn vertrokken. Toen begon de vliegreis van 11.30u. Het vliegtuig was prima, alleen het entertainment iets minder. Om meer dan 1 film te kijken, moest je een premium abonnement afsluiten. Tegen betaling. Natuurlijk hebben wij dit niet gedaan. Onze entertainment was een dikke, rochelende, puffende, kuchende, zwaar ademende, snurkende vetklep. -_-
Daarnaast heb ik nog een aantal momenten met mijn hart in m’n keel gezeten: turbulentie. Turbulentie op dusdanige wijze dat ik het gevoel had in een houten achtbaan te zitten. Absoluut niet prettig. Nu heb ik wel vaker turbulentie gehad en ook weleens een wat turbulente tijd, maar dat was niet te vergelijken met dit. Het duurde ook erg lang en ik werd constant in m’n stoel heen en weer gegooid. Slapen ging natuurlijk echt niet. Toen ik ging kijken waar we waren, bleken we boven Somalië te vliegen. Dat is natuurlijk een aardig turbulent land, dus is het ook wel weer te verwachten..
Vier uur later zijn we uiteindelijk geland. De vlucht van 11.30u zat er op en we hebben van zo goed als elke minuut genoten. De douane e.d. ging soepeltjes en we werden opgepikt door de taxi. Vervolgens duurde het een uur voor we bij onze Lucht b&b waren. Hier aangekomen werden we niet teleurgesteld. Uitzicht op het zwembad en de zee! Het weer? Regenachtig en bewolkt. Gelukkig met een hoop wind, waardoor er ook een klein beetje zon tussendoor kwam.

Onze eerste dag hebben we de omgeving verkend. We zijn naar links én naar rechts gegaan vanuit onze villa. Rechtsaf kwamen we bij een pizzeria en een geweldig bakkertje uit. Dit bakkertje verkoopt ook allerlei gebakjes én macarons! Bij de pizzeria hebben we in de avond gegeten en was prima.
Linksaf kom je in het stadje met allerlei winkeltjes e.d. Als je dan nog verder loopt, dan kom je bij een fraai winkelcentrum. Een beetje Amerikaanse stijl. Vergelijkbaar met een Mall.
Verder vroeg naar bed gegaan en uiteindelijk meer dan klokje rond geslapen. Oftewel de tweede dag was al bijna voorbij. Nu was het niet heel erg, want het regende af en aan. Dat regen in Mauritius alleen ‘s nachts valt, dat is dus absoluut totaal niet waar.
Tussen de buien door zijn we wat dingen voor de komende dagen gaan regelen: een auto, een snorkeltocht en een zuidwesten tour. ‘S avonds Indiaas gegeten. Pittig, maar wel oké.

De daaropvolgende dag was wat productiever. We hebben de auto opgehaald. De auto was een oranje Hyundai i10. Alleen zat het stuur aan de verkeerde kant, dus dat was wat minder. Ook was de auto handgeschakeld. Tel daar bij op dat de mensen op Mauritius gewoon aan de zijkant van de weg lopen (een stoep komt hier nauwelijks voor). Dit alles bij elkaar zorgt natuurlijk voor een uitdaging. Al moet ik zeggen dat het me alles is meegevallen. Het schakelen viel me 100% mee en het links rijden ging ons ook beter af dan in Ierland. Wel mag je hier overal heel erg hard. In de bebouwde kom mag je overal 60 km/u en buiten de bebouwde kom overal 80 of 110 km/u. Daarnaast zijn er om de haverklap rotondes, waarbij een knipperlicht gebruiken zeer ongewoon is. Maar voor ons is geen uitdaging te groot! Het rijden ging dan ook prima.

Onze eerste stop was bij de Sir Seewoosagur Ramgoolam botanische tuin. Hier konden we (volgens internet) een rondleiding krijgen van €1,-. Dit sprak ons gierige Nederlanders natuurlijk wel aan. Dit bleek aanvankelijk 100 Rupees. Wat neerkomt op €2,50 p.p. Hier zijn we mee akkoord gegaan. Alleen bleek er een addertje onder het gras. Wij waren blijkbaar akkoord gegaan met de groepstour (al was er verder niemand). De gids wilde graag dat wij voor een privétour gingen betalen. Dit kostte €12,- (wat zij telkens voor ons omrekende naar euro’s). Het was een prettige tour, want de gids kreeg een punthoofd van ons dat wij niet de Royal Tour wilden doen en wij kregen een punthoofd van haar, omdat zij telkens zat te zeuren en probeerde om andere mensen aan onze tour toe te voegen. De tour was wel interessant, veel uitleg over verschillende soorten bomen e.d. Wel draaide ze tot 3x toe hetzelfde riedeltje af: dit zijn niet de amandelen die jullie in Europa hebben, deze zijn zo hard dat ze met een steen kapot moeten worden geslagen; bamboe kan tot wel 20 á 30cm per dag groeien; bamboe is een gras.
Toen gebeurde het.. de gids kreeg een belletje en ze kon vijf Engelsen aan onze groep toevoegen. Wat ervoor zorgde dat ze tijdens de tour allemaal dingen voor ons in het Duits ging vertalen (terwijl wij hadden gezegd dat we Nederlands zijn). Laat ik nu nauwelijks Duits spreken, dus ik begreep meestal het Engelse woord wel, maar het Duitse woord niet. Het ging continu op deze manier: For you: Zimt and for you Cinnamon. - For you: parasit and for you: parsasite. Op een gegeven moment gingen we helemaal stuk van het lachen.
Al met al de tour overleefd en de gids netjes uitbetaald. Ondertussen was Steven flink gestoken en had hij aardig grote jeukende schijven op zijn arm, hand en enkel. Nu waren wij zo slim geweest om de after-bite in de airbnb te laten liggen. Gelukkig is het voordeel van een botanische tuin dat ze ook een kruidentuin hebben. Wij hebben dus de tuin afgespeurd en uiteindelijk een blad Aloë Vera afgebroken (wat natuurlijk absoluut niet de bedoeling is) om Steven natuurlijke after-bite te geven. Werkte het? Yes! Het werkte perfect. Binnen mum van tijd waren zowel de schijven zo goed als weg en de jeuk verdwenen.

Hierna gingen we naar Port Louis, de hoofdstad. Geen mooie stad. We zijn hier naar een markt geweest. Was erg druk en deed me een beetje denken aan de Souks in Marrakech. Wel leuk, maar veel van hetzelfde. Daarna naar Waterfront gelopen met allemaal winkeltjes en eetkraampjes. Het was niet heel spannend, dus kort maar krachtig bezoek. Wat het leukste was, was dat we parkeerden in een oud graanpakhuis. Hier waren nog de ‘glijbanen’ nog te zien waar de zakken graan vanaf gingen. Daarnaast was het parkeren een uitdaging, omdat er heel veel stenen pilaren waren.

De parkeergarage zijn we veilig uitgekomen en de volgende halte was het strand. We zijn naar Trou aux Biches gegaan. Ondertussen nog het laatste beetje regen gehad, want toen we daar kwamen, waren we eindelijk op Mauritius. Witte stranden, lichtblauw water en veel palmbomen. Heerlijk gesnorkeld. Zelfs een paarse koffervis met witte stippen gezien. Heel bijzonder! Verder natuurlijk lekker gerelaxt.

Morgen gaan we weer op pad!

Au revoir!
Nicole & Steven