Kyoto going Dutch

Ohayo gozaimasu!

Hier nieuws uit Kyoto! De treinreis van Hiroshima naar Kyoto ging voorspoedig. Deze treinen reden beide precies op tijd! Hoe dit wonder tot twee keer toe kan voorkomen is mij werkelijk een raadsel.. Ik zou haast persoonlijk voor de directeur van de NS een ticket betalen naar Japan.

Maar goed, precies op tijd aangekomen in Kyoto. Het hotel hadden wij ook ontzettend snel gevonden, dus mij hoor je niet klagen. Na het droppen van de bagage gingen wij een Hollands vervoersmiddel scoren: de fiets. Patricia kreeg een gezellige groene fiets en ik ter ere van mijn initialen NL een oranje fiets. Dus Kees en Co op de fiets op pad. Tijdens het fietsen voelde ik mij net Ash Ketchum op de fiets door Pallet Town (dit is het jongetje van Pokemon..). Het was echt geweldig, lekker links rijden op de stoep door Kyoto.

Onze eerste stop was bij Fushimi Inari. Het plaatje zal iedereen meer zeggen dan de naam. Bij deze tempel hoort namelijk een vier kilometer lange route onder een tunnel van rode Japanse bogen. Erg spectaculair en spectaculair moeilijk om een foto te maken zonder mensen. Dus wij hebben ons geduld ook weer getraind.

Hier na gingen wij naar de tofuku-ji tempel. Dit was een tempel in Duitse stijl zeg maar.. De grootste zen tempel van Kyoto in het wit met donkerbruine/zwarte strepen er over. Om alle tempel drukte van ons af te zennen zijn we nog naar een Japanse tuin gegaan. De Shosei-en garden. Deze Japanse tuin lag midden in de stad en hier was ontzettend veel rust. Ik werd er helemaal zen van. Patricia gelukkig ook, kon ze wel gebruiken na haar avontuur op een Japanse toilet (lees Franse toilet met zo'n heerlijk gat in de grond).

In de avond hebben we ook een fietstocht gemaakt naar Downtown Kyoto. Helaas moesten we betaald parkeren met de fiets, als je je fiets hier namelijk op de stoep zet, slepen ze hm weg en kost het 30euro om hem ergens anders weer op te halen. Het betaald parkeren was niet erg, want wij hebben echte Japanse sushi gegeten. In Hiroshima hadden wij gereserveerd, dit was ook wel nodig want er stond een behoorlijk lange rij. Sushi hier is anders dan bij ons. Je hebt andere smaken, meer vissoorten dan bij ons, geen all-you-can-eat (hoewel wij dit wel gedaan hebben) en je krijgt een soort van fenomenale smaakexplosie in je mond. Dit is denk ik de beste omschrijving.. Het zeewier en de vis zijn zo ontzettend vers, de rijst is perfect gekookt en de combinatie van de verschillende ingrediënten is om van te watertanden (krijgen jullie al trek?)
Na dit eetfestijn (te lekker om het een vreetfestijn te kunnen noemen) zijn Patricia en ik nog even in Kimono in een Japanse hotspring geweest.

De volgende dag was weer een fietsdag. Vandaag stond de Kiyomizu-dera op de planning. Deze tempel&het uitzicht was minder spectaculair dan in de reisboeken stond geschreven. De weg er naartoe (dankzij een tip van een Canadees in de trein van Hiroshima naar Kyoto) was wel spectaculair. Wij hebben namelijk op zijn aanraden een alternatieve route genomen. Deze route liep door/langs een ontzettend grote Japanse begraafplaats. Er omheen waren bossen en er was een stukje van de tempel al te zien, dus dit was behoorlijk indrukwekkend.

Na deze bijzondere alternatieve route hebben wij weer het doorsnee pad gevolg en zijn we naar de wijk Gion geweest. Hier was niks aan. Ontzettend saai en het leek alsof alles dicht was, dus gingen we er snel van tussen en op weg naar de Nishiki food market. Hier waren heel veel Japanse etenskraampjes met vis, vlees, groente, snoep etc. Het bijzonderste hier dat ik gezien heb is een kleine rode babyoctopus aan een stokje. Dit zag er heel gek en apart uit. Patricia en ik hebben het maar gelaten voor het was.

In de avond hadden we een Tour geboekt: Gion by night. Het begon vrij dramatisch. Bij het verzamelpunt was een stinkgids. Om vijf uur gingen we vertrekken naar het volgende verzamelpunt en hebben we zeker 20 minuten bij dit hotel in een taxi zitten wachten. Hierdoor waren we te laat bij de voorstelling en hadden we geen plek meer om te zitten. De voorstelling was een beetje saai. De wandeltocht door Gion ook.. Tot het einde, toen kwamen we bij een bruggetje uit de film Memoirs of a Geisha en hebben we ook nog geisha's/geiko's/maiko's gezien. Hierna gingen we eten bij een theehuis. We hebben een rondleiding gekregen door zo'n traditioneel Japans huis en een echte theeceremonie gedaan. Ze gebruiken daarbij geen suiker en eten eerst iets zoets. Bij ons was dat een blok rode bonen pasta. Heel bijzonder, vooral als je er over nadenkt, maar vies was het niet. De thee was dik en bijzonder en je moest het kommetje uit beleefdheid twee keer een kwartslag draaien. Dus als ik dit doe als ik met iemand een kopje thee aan het drinken ben, dan heb ik geen tic maar ben ik alleen maar netjes en beleefd. Na de theeceremonie was het tijd voor de Japanse zen maaltijd. Zonder vlees, vis, eieren en melk. Dan denk je.. Wat eet je dan? Dan eet je tempura groente. Groente als gember, zoete aardappel, aubergine, champignons, shiho blad, Lotus wortels en pakketjes tofu, miso soep en balletjes met bonenpasta er in. Vanavond was het motto: wat de boer niet kent, eet ie wel. Dus vooral Patricia is heel avontuurlijk geweest! Aan het einde van de maaltijd kregen we nog een klein cadeautje, dus dat is altijd leuk!

Hopelijk wordt het de komende dagen weer zo'n succes. Jullie gaan het horen!

Konbanwa!!